.
VOORZITTER ROEL RUTTERS
SPREEKT:
”Ik was vroeger, tot ongeveer 1958 beroepsmilitair en werd dus nogal eens uitgezonden. In die tijd trapte je ook weleens tegen een balletje, maar dat mag niet echt een naam hebben. En dan heb je geen tijd voor andere activiteiten, zeker niet bij een vereniging. Maar aan alles komt een einde, zo ook hieraan. Bij ONI werd ik destijds gevraag om plaats te nemen in de Keuzecommissie. We namen daarin met drie personen plaats, namelijk ook nog Arjaan van Dongen en Wim Timmermans. Wij stelden de elftallen samen, en dat was niet altijd even makkelijk, geloof me. Élk jaar werd een Keuzecommissie opnieuw benoemd.
Voor mij was dat na één seizoen alweer verleden tijd en trad ik toe tot het bestuur. Tijdens de eerste de beste jaarvergadering werd ik al snel benoemd tot penningmeester. Ik volgde Ger Kerst op, die had namelijk bedankt. Zes seizoenen lang heb ik de centjes van ONI bewaakt, om het zo te zeggen. Toen kwam het moment, al bepaal je dat uiteraard niet zelf, maar je moet er natuurlijk wel open voor staan. Ik werd gekozen tot voorzitter, om precies te zijn op 3 juli 1969. Ik volgde J. Nederveen op.
Tja dan sta je feitelijk als kapitein op het vlaggenschip, genaamd ONI. Je maakt in zo’n periode van alles mee. Sportief gezien was 1969 een dieptepunt, toen we degradeerden naar de 2e klasse onderafdeling. In ’74/’75 was dat nog een keer het geval, daar wordt je echt niet vrolijk van, zeker niet als voorzitter zijnde. Maar gelukkig is alles in de sport erg relatief, successen kunnen zo snel als de wind weer plots aan komen waaien, dat gebeurde gelukkig ook op zijn tijd. Want na de degradatie, na het seizoen ’74/’75 wisten we binnen twee seizoenen weer terug te komen in de 1e klasse onderafdeling, om vervolgens door te stomen naar de 4e klasse KNVB, waar we nu nog in spelen. En op een leuke en verdienstelijke manier.
Ook buiten het voetbalgebeuren op het veld, kom je allerlei interessante momenten tegen. Het bouwen van o.a. de kantine, de realisatie van het nieuwe sportcomplex. Op het oude sportveld, om even wat nostalgie naar boven te halen, stond Hannes Lankhaar bij het entree hokje. Het koste destijds 40 cent om een wedstrijd van ONI 1 bij te kunnen wonen. Sommige probeerden langs het kotje te glippen, maar dat had je vet pech bij Hannes, die kwam je gegarandeerd achterna.
Verder, ah, het blijft komisch, onze eerste trainer Christ Oomes kreeg pér avond uitbetaald. Dat was fl. 7,50. Ik weet nog wel dat we op het oude veld aan de Wilhelminalaan een reclamebord hadden staan van ”Martini”, dat bracht vijftien gulden op, dat was toen een lieve som duiten voor een clubje.
Foto links in 1999, hoogstwaarschijnlijk genomen door Appie Bonis, fotograaf uit Dongen, die foto’s knipte voor streekbladen. |
We hebben ook een tijd een zogenaamd Topbestuur gehad. De voetbalsport en gymnastiek voerden de jaarvergaderingen tezamen. Al voerde voetbal wel de boventoon. En mede daardoor is besloten om vanaf 1972 e.e.a. weer gescheiden te houden. Tot 1978 vielen bepaalde zaken echter nog stééds onder een noemer, maar toen was ook dat definitief over.
Uiteraard, nou ja! Maar zeker in dit geval, gaat het ONI-bloed, van generatie naar generatie. Hierboven de seizoenkaart van zijn zoon Wim Rutters. |
Daarna waren de meest gebruikelijke contacten, die met de gemeente en buurtverenigingen, dat verliep altijd op een leuke manier. Daarom mensen beschouw dit alles als een hobby, handel daar ook na, dan blijven we een leuke en gezonde vereniging. Het gaat jullie goed.”
april, 1980.