OUD EERSTE-ELFTALSPELER TOON VAN DONGEN “DE POOL WILYSZEK KWAM NA CHRIST OOMES ALS TRAINER”

Wij zijn bezig met een foto van oud eerste-elftalspeler Toon van Dongen. Hopelijk kunnen we deze binnenkort plaatsen.

OVER VOETBALLEN IN DE “ECHTE” BEGINJAREN “KLEEDLOKAAL, KANTINE, HADDEN ZE HAAST NERGENS”

Toon van Dongen, speelde zestien seizoenen in het eerste elftal, met een kleine, echter verplichte onderbreking, namelijk dienstplicht. Ja, ja dat was destijds nog verplicht. Medio 1951 werd hij lid van de oranjehemden. In een tijd dat men slechts één seniorenelftal had en één jeugdelftal, tja alle beging is moeilijk, maar het ei genaamd ONI was gelegd. De jeugd bijv., daar speelden alles in, zo ongeveer van tussen de 5- en 16 jaar! Alles dus op een hoop bij elkaar. Maar vrij snel kwamen er twee seniorenelftallen bij.

” EEN SIGARET ALS BELONING!”
Toon zegt, ”Ik was, pakweg een jaartje of zestien toen ik, eerst als reserve bij het eerste aansloot. Wat betekende, dat je best al aardig wat wedstrijdjes mocht meespelen. Verder waren de trainingen uit die tijd niet te vergelijken met nu. Primitiviteit ten top. De vangnetten, als je ze zo zou willen noemen, stonden pal voor een sloot. Geloof het, of niet, kantine en kleedlokalen hadden we niet! We liepen rondjes, met sprintjes tussendoor. Wie het eerst terug was, kreeg, haast ondenkbaar heden ten dagen, een sigaret! Wilyszek, onze Poolse-trainer, stak hem nog net niet voor je op, maar na afloop kon je die wegstomen. Wilyszek was de tweede trainer, na de legendarische Christ Oomes, legendarisch, omdat hij de al-ler-eerste trainer in de historie van ONI was. Begeleiding was er ook niet, wel had je een elftal-commissie in die tijd. Vergis je niet, die hadden veel te zeggen, zij bepaalde zelfs de opstellingen, niet de trainer!  In die commissie zaten, als ik me niet vergis, Wim Timmermans, Arjaan Sprangers en Hans Montfoort. In die tijd ging het voltallige bestuur óók mee naar uitwedstrijden. Min- of meer was dat een verplichting. Ik weet verder nog wel dat ik mijn eerste paar voetbalschoenen kreeg van Ser Kertens, die toen ook bij ons speelde, daar heb ik het lang mee moeten doen. Schoenen met ”stalen” neuzen, dus daar kon je lekker mee tetteren.  Tjong, jonge, jonge, als je daar nog aan terugdenkt, je veters moest je zesmaal om je schoen heen doorhalen, zo lang waren die knapen……………………………………	Trainer Christ Oomes

“AUTO,….HA,.. HA,… HA,….. FIETSEN GEBLAZEN!” “VOORZITTER SCHOUTEN SLOEG EEN PTT-AANHANGER MET EEN STOK OP ZIJN HARSEN” “SPELEN TEGEN HNC, IN EEN ZWEMBAD, HET MOEST DOORGAAN”

………………………………..Maar nog een terugkomend, op, dat wij geen kantine en kleedkamers hadden. Maar die hadden ze in die tijd haast nergens. Wij moesten ons omkleden bij Drik van Zuilichem, nu het ”Wapen van ’s Gravenmoer” geheten. Ja, ook de gasten en de scheidsrechter. Vanaf het voetbalveld zo’n tweehonderd meter met je kloffie over straat op- en neer. Was je blij als er een bal met water stond, om je provisorisch wat af te wassen, en de rest moes je thuis doen. Ze zullen daar wel blij geweest zijn met de bende die we achter lieten.

“KEES TIMMERMANS DACHT EFFENTJES LOLLIG TE ZIJN”

Tja jo, wat een tijd. Ik weet verder nog goed, het zijn van die momenten, hoe gek het soms ook klinkt, waarom weet ik niet, die je nooit vergeet. Uit bij Smerdiek, het exacte jaar weet ik eventjes niet, maar we konden kampioen worden, 4-0 stonden we op een gegeven moment achter. We kwamen terug tot 4-4! Maakte zélfs 4-5. Maakte de scheidsrechter een lollige hapsnap-opmerking, zomaar, voor de gein, dat tegen Kees Timmermans, ”ik dacht toch voor even dat het buitenspel was, maar toch niet dacht ik een fractie later.” Kees, dacht, laat ik ook eens lollig zijn, want de treffer was immers al geteld! ”Volgens mij had u bij de eerste gedachte gelijk, zei hij lachend, maar de tweede gedachte kan ook, komt beter uit voor ons.” Keurt de scheidsrechter na deze opmerking van Kees Timmermans, alsnog de treffer af!

“KOEIENVLAAIEN RUIMEN, WEET JE NOG KEES?”

Verder had men in die tijd geen auto, waarvan je toen dacht, die ga ik ook nooit krijgen! Dus was het fietsen geblazen. Verder weg mochten we met een spelersbus, dat dan weer wel. Die zat meestal nokvol. Want ook het bestuur en een grote schare aan supporters, zou- en moest mee. Zestien seizoenen heb ik al- met al in het eerste elftal gespeeld. Maar ik denk dat Woutje Faro er destijds langer in heeft gespeeld. Ik speelde overigens meestal rechtsbuiten.

“PRIKKEN, STRONT RUIMEN”
	“POMPEN OF VERZUIPEN”

Ach, om nog een leuke anekdote te noemen, zo moesten we een wedstrijd spelen tegen onze aartsvijand HNC uit Sprang-Capelle. Werkelijk, het héle speelveld oogde als een zwembad! Mààr, hoe dan ook, met zou- en moest doorgaan! Kwam boer Dirk Nederveen, met een pomp, maakten gaten in het veld, ongelooflijk. En pompte het water zo goed, als kwaad weg. ’s Middags werd er wél gevoetbald, ik wil maar zeggen! Een andere keer, het veld was opnieuw ingezaaid, ja, ja, die wei van boer Kees Klaassen, waar we van hem mochten voetballen. Eerst s ’morgens steevaste te prik was dat, koeienvlaaien ruimen.

VV ONI 2

Wie kan informatie verstrekken over deze foto? Dat zou knap zijn. Een foto waar mogelijk Toon van Dongen opstaat? De foto is namelijk van medio 1952!

Tjonge, jonge, jonge, als ik daar nog aan terugdenkt, zo ook aan voorzitter Schouten, die ook grensrechter was bij het eerste elftal. Stond hij daar, in zijn PTT-pak, zie je het al voor je? Was er eens een hondsbrutale supporters die hem de pet van zijn hoofd sloeg. Hm, dat had hij achteraf beter niet kunnen doen. Pats, kreeg hij direct een knal met de vlaggenstok op zijn harsen. Zo hard, dat de stok brak. De scheidsrechter moest door dit incident de wedstrijd zelfs staken, want de rapen waren goed gaar.

Nu in 1980 lopen er twee terreinknechten rond, hartstikke mooi overigens dat mensen dat willen doen, maar wij moesten zelf de lijnen kalken, ballen oppompen, hoekvlaggen zetten en netten hangen. Al moet ik zeggen dat Toon van Gool dat destijds ook met grote regelmaat deed. Nu is de samenleving vele malen anders dan toen. Ik hoop zelf nog een paar jaar door te gaan, maar als de tijd aanbreekt, stop ik, maar wil ik wel graan op een bepaalde manier betrokken blijven bij de vereniging.

(Teksten letterlijk overgenomen)