WAAR WE LIEVER NIET AAN TERUGDENKEN,

MEI 1987
GEEN TAART MET SLAGROOM NA

AFLOOP VAN HET SEIZOEN

’86/’87
GRIJZE HAREN-MAAND VOOR ONI-FANS
Mei 1987, alweer drieëndertig jaar terug in het verleden. Geen leuk jaar. Daar kunnen we niet om liegen. Menig ONI-supporter heeft destijds aan het eind van de maand mei, vast meer grijze haren ontdekt met het scheren. Het gevolg van ouder worden, vast ook , maar misschien ook wat plots opkomende zorgen? Deze maand heeft toen zeker wat stress opgeleverd in ’s Gravenmoer. Koos Mouthaan net koud bezig als voorzitter, zal zich deze periode vast- en zeker nog herinneren als een voor hem inktzwarte start. Wat moet die man in die zomer hebben afgezien, en gedacht hebben, móéten we bepaalde dingen straks echt anders gaan doen?……………………..

…………………………En wat kunnen we anders doen? Hij heeft destijds zeker in een bepaalde spagaat gezeten. Deze in hart- en nieren ONI-man. Menigeen heeft iets later met zijn gedachten vast eens teruggedacht aan die zwarte 16e mei. Toen het eerste herkansings-duel tegen Beatrix ’63 uit Den Bosch gespeeld was. Met de bekende fatale afloop. Beatrix ’ 63 was toen overigens al haast ten dode opgeschreven. Men moest twee seizoen later, noodgedwongen een fusie aangaan met LVV ’58. Heel het seizoen ’86/’87 waren VV ONI en Beatrix ’63 in een fel gevecht om aan dit degradatie-gedrocht te ontsnappen. We kennen de geschiedenis, op de al-ler-laatste speeldag kwam Beatrix ’63 alsnog op gelijke hoogte met de Oranjeblauwen.

De tegenstanders van ’86/’87.

Om toch wat fleur aan deze pagina te brengen. Zo vervloekt men zijn voetbalschoenen, zo bewierookt men ze. Het narrig-gevoel van ’86/’87 werd een jaar later weggepoetst, men kan weer over hun buik wrijven in ’s Gravenmoer.

(Foto Jan Oomens)

 Wie gedacht, of verwacht had, we pakken deze Bosschenaren even. Omdat we ze in de regulaire competitie in ’s Gravenmoer met 5-2 een pandoering hadden gegeven en we in de Bossenbollen-stad, genaamd Den Bosch met 0-0 gelijk hadden gespeeld, kwam goed bedrogen uit. Met een allesbehalve voldaan gevoel kwam men terug uit Waalwijk. Waar eerder op het veld van Baardwijk het levensritme van menig ONI-supporter behoorlijk verstoord werd. Met 2-0 ging men op 16 mei de bietenbrug op. Verschrikkelijk balen. Dat kan je na 34 jaar nog met een gerust hart schrijven. We kunnen het niet meer terugdraaien, maar men moet  destijds ook gedacht hebben. Laten we maar snel vooruitkijken naar 23 mei. Dan mogen we tegen elf andere poppetjes. Namelijk het Beverlandse VV Kapelle dat in de derde klasse B, echter niet met de gestarte trainer Ben van de Ketterij het einde van de regulaire competitie haalde!……………………….

………………………….Dus ook daar liep men niet over van vrolijkheid. Máár “daar” was wél het vertrouwen in de “trainer” ver onder het nulpunt gedaald. Twee wedstrijden voor het einde kreeg hij namelijk zijn congé. In de dagbladen van toen lezen we, geschreven door een woordvoerder van de spelersgroep, dat niet “zij”, maar hun bestuur  het vertrouwen in Ben van de Ketterij hadden verloren. Die daar amper een jaar zat. Hij had Henk Houtekamer opgevolgd die naar Middelburg was vertrokken. VV Kapelle heeft in hun klasse lang gestreden met vooral Serooskerke en VV Patrijzen om behoud.
Op 23 mei togen de Oranjeblauwen zodoende naar West-Brabant. Naar Roosendaal. Oftewel naar het einde van Noord-Brabant. Nog met de kersverse-nasleep van het Beatrix ’63-debacle in het achterhoofd. Vast ook met bepaalde andere zorgen. Maar tegen een tegenstander, die ook weinig rozengeur en maneschijn achter de rug had. De moeilijkheidsgraad  was voor beiden even groot. De pijn van het onderaan staan was namelijk, zowel in Kapelle als ’s Gravenmoer het héle seizoen bijzonder goed voelbaar geweest…………………..

…………………………..VV ONI werd op het veld van BSC uiteindelijk de welbekende klos en moest de derde klasse de rug toekeren. Pijnlijk moet dat geweest zijn. Je voelt je op zo’n moment in een uitzichtloze situatie belanden. Sommigen zullen ook toen vast en zeker e.e.a. hebben gebagatelliseerd. Zij verstaan namelijk de kunst om pijn te verbloemen. Die aankomt tot in het diepste van je ONI-ziel………….

…………………Gelukkig kan een nieuw seizoen redding brengen en voor een nieuwe impuls zorgen. Maar zekerheid heb je niet. Zoiets kan ook lang duren.

Voetballiefhebbers, je hebt ze nodig, in goede- en slechte tijden.
GELUKKIG KWAM ER VOOR

ONI WEER RAZENDSNEL

ZONNESCHIJN

 

JAMMER DAT MEN HET NIET WIST TE BOLWERKEN
Vroeger! Ja, ja,…..vroeger. Prachtig, die goeie ouwe tijd van vroeger. Jonge, geloof me nou maar, toen was alles veel anders. Hu,…zeker weten,……..of niet dan?

Dat zegt men nogal eens snel, dat  in een soort van kwinkslag in de hedendaagse wandelgangen. Beter? Nou,……nou,… niet helemaal! VV ONI moest na afloop van het voor hun desastreuze seizoen ’86/’87 in een ultieme poging alsnog proberen om die jaargang (’86/’87) niet als zijnde inktzwart in hun historieboeken te moeten bijschrijven. Het werd uiteindelijk toch een regelrecht pijnscenario. Omdat de laatste ultieme strohalm tegen VV Kapelle (derde klasse A), die ook veroordeeld was tot deze laatste reddingspoging, in Roosendaal op het veld van BSC met 1-0 verloren ging.

VV Kapelle bleef zodoende nipt derdeklasser. Maar bij de Zeeuwen was het destijds behoorlijk hommeles. Uit een krantenbericht van 5 juni 1987 lazen wij in de PZC dat een eerste elftalspeler, genaamd Hans Meijer toch eventjes e.e.a. uit wilde leggen. Al was het op dat moment voor hem al wel iets makkelijker praten. Omdat men op ”dat” moment zeker was van behoud. Maar hij wilde desondanks toch wel eventjes  zijn verhaal kwijt tegenover het dorp. Over het ontslag van trainer Ben van de Ketterij. Die pal voor het duel tegen VV ONI zijn congé kreeg. Het bestuur van VV Kapelle wekte namelijk sterk de indruk, naar de buitenwacht toe, dat óók de spelers volledig akkoord waren gegaan met het ontslag van de trainer. Dat twee wedstrijden voor het einde van de competitie.

Echter zegt speler Hans Meijer, ”ons is totaal niets gevraagd. Het was voor 100% een bestuursbesluit.” Jammer is het te noemen dat VV ONI daar destijds niet van wist te profiteren. Overigens VV Kapelle is opgericht op 29 juni 1939 en speelt zijn wedstrijden op het sportpark ”Groene Woud”. En heeft ongeveer 350 leden, speelt in het rood-wit.