| OKTOBER 1980 | TRAINER
JOOP V.D. WIEL |
ZIJN BESTE SEIZOEN BIJ VV ONI |
| UITEINDELIJK KON NA PTT BREDA
DE PLATTE KAR UIT DE SCHUUR |
 |
 |
|
WAAR WE AAN BEGONNEN HEBBEN WE AFGEMAAKT VV ONI 1980/’81 |
| Nu is hij Sergeant-majoor bij de Koninklijke landmacht in Dongen. Joop van der Wiel, een mannetje dat op conditioneel gebied, discipline, weinig meer hoeft te leren. Van der Wiel komt feitelijk uit het bourgondische Breda. In 1964 gaf hij het jawoord en inmiddels heeft hij 4 kinderen. Ook verhuisde hij in 1964 naar Dongen. Later weer naar het Gelderse Ede. Waar hij ook voor zijn opleiding moest zijn, zodoende. |
| Tja, hoe kwam je bij het voetballen terecht? ”Nou, eigenlijk ben ik relatief laat daarmee begonnen, pas op mijn 17e. Bij Baronie, waar ik bij het reserve-elftal terecht kwam. Terwijl ik eerder meer een badminton-handbal-fanaat was. Nee toch uiteindelijk voetbal. Nogmaals, bij Baronie. Waar ik veel geleerd heb van Piet v.d. Broek. Die me in een wedstrijd in Maastricht, bij MVV, onder mijn kont schopte omdat ik mijn tegenstander teveel vrijheid gaf! Hij zei, hoe je hem uitschakelt, het zal mij een worst wezen, maar je laat hem niet voorbij komen. |
| Tja zo leer je het wel. Ging ook om prestige, en centjes hé! Toen ik naar Dongen verkaste, ging ik in Oosterhout bij TSC spelen. Dat speelde destijds o.a. tegen Middelburg, TOP en Vlissingen. Iets later ook tegen Veerse Boys uit Raamsdonksveer. Het al-ler-hoogste niveau in Nederland op amateurgebied destijds. Maar het werk is- en blijft tenslotte bepalend. Zodoende naar Ede in Gelderland. Vanaf 1967 heb ik 5 seizoenen gespeeld bij Blauw Geel ’55. Op een iets bescheidener niveau, namelijk 4e klasse zaterdag. Leuk, zeker. Al wisten we op onbegrijpelijke wijze 5 seizoenen achtereen nét niet te promoveren. Bizar. Tijdens mijn verblijf aldaar behaalde ik op voetbalgebied mijn D- en C-diploma, onder begeleiding van Maarten Vink. Dus mocht ik zélf de scepter gaan voeren. Mijn al-ler-eerste club was SDS uit Wekerom. Dat ligt in het noodoosten van Ede.
Maar zoals gezegd, opnieuw was het verkassen geblazen. Nu weer terug naar Dongen. Voor mijn werk. Pas in 1974 hoorde ik voor het eerst van VV ONI. Op mijn werk, OSV RIMI (kazerne), kwam ik in aanraking met enkele leden van Olympia ’60. Omdat ik op dat moment totaal niets om handen had, ben ik daar gaan voetballen. Olympia ’60 stond er op dat moment belabberd voor. Onderaan op de ranglijst. Zeven punten achterstand hadden we op de voorlaatste, uh,…wie,…uh….ONI! Uit de laatste acht wedstrijden pakten we het ongelofelijke aantal van vijftien punten. En we hielden. Al zal men dat hier minder leuk vinden, VV ONI onder ons. Zij waren uiteindelijk de klos. Zij zakten af naar de tweede klasse onderafdeling. Rechts een spelmoment uit het duel VV ONI – Wit Zwart, uit het seizoen 1980/’81. |
 |
| Maar nu was het echt tijd om de trainershandschoenen op te gaan pakken. WSC uit Waalwijk was mijn eerste club. Maar dat was een desastreus begin. Ruzie met het bestuur en zo nog wat meer dingetjes. Nee ik had me er iets beters van voorgesteld. Ons Vios was een nieuwe kans. Één seizoen ben ik daar werkzaam geweest. Je maakt rare dingen mee als trainer. Daar speelde een zekere Louis de Puyt. Die zelfs bij Fc Den Haag en Willem II had gespeeld! We moesten om één uur vriendschappelijk spelen. Hij was er nog steeds niet. Dus ga ik aan de ingang kijken, waar hij bleef. Komt hij doodleuk aanrijden in zijn auto. Zwaait naar mij, steekt zijn hand nog eens een keer op. Rijdt gewoon door, om niet meer terug te komen. |
| Vanaf dat moment, niet specifiek door dat geval hoor. Maar met het zondagvoetbal had ik het wel zo’n beetje gehad. Beetje dan, want,…..toch DVVC. Daar kwam ik in een helse, zeg maar vreemde situatie terecht. Heel het 1e elftal, inclusief trainer waren opgestapt. Tja wat moet je dan beginnen? Toch gedaan. Niet gered overigens. Misschien moeilijk te geloven, toch zeker geen onaardige tijd aldaar. Ook daar maak je weer dingetjes mee die je je hele leven bijblijven. We speelden tegen Broekhoven. Bepaald geen lieverdjes. Kwamen uit Tilburg. Komt de scheidsrechter vijf minuten voor het einde naar de dug-out, aan mij vragen om de politie alvast te waarschuwen. Hij was doodsbang dat hij na de wedstrijd gemolesteerd zou worden. |
| b |
 |
|
NA BOURGONDISCHE-WINST IN BREDA OP NAAR DE WILHELMINALAAN |
A. Blom |
Daarna ben ik met VV ONI in contact gekomen. Al waren er mensen die zeiden, waar begin je aan? Moeilijk om daar te integreren. Het is een hechte gemeenschap. Maar ik dacht, dat moet ik zelf ondervinden en al-met al ging dat best aardig. Al valt of staat veel met de sportieve resultaten uiteraard, die waren goed te noemen. Ik ben in mijn benadering menselijk. Met de gedachten dat we allemaal máár amateurs zijn. Niet denigrerend bedoelt. Maar we zijn geen semiprofs, of profs. Die werkelijk niets anders om handen hebben. Het is hun broodwinning! Mijn oefenstof is veel partijvorm, twee tegen twee,…….enz. Ik hoop dat ik er aan kan bijdrage om ONI naar de derde klasse te loodsen. Verder aan alle elftallen, beleef vooral veel plezier aan het mooie spelletje.” Aldus, Joop van der Wiel. |
V.l.n.r.: K. Timmermans (Jzn), A. Pullens, S. Sprangers, A. Broeders.
T. Broeders |
Alle foto’s op deze pagina zijn genomen door fotograaf Jan Oomens. Alle teksten zijn letterlijk overgenomen.